Самыя папулярныя старонкі

Жылі дзед і баба. Вось паставілі яны стобачку, дзед і кажа далей »

Жыў сабе Несцярка, было ў яго дзетак шэсцерка: рабіць ляніцца, а красці баіцца. далей »

Ляжаў пры дарозе вялікі камень. Хто ні ідзе, спыніцца каля яго, пасядзіць, адпачне, а то і падсілкуецца на ім трохі далей »

Размалёўкі па матывах мульта пра курачку Рабку далей »

Штовячэры і шторанку
Чуваць з хаты пералайку.
Распачне мужык сварыцца
- Жоначка змаўчаць баіцца далей »

Едзе ў горад пан заможны,
Гладкі, мажны — аж няможна,
Не відаць з-за шчок вачэй далей »

Так было, а, можа, не
- Жыў мужык ў адным сяле.
Сам вясёлы ды прыгожы далей »

Сустрэў аднойчы шэры воўк
Ваўчыцу ў цёмным лесе.
— Вітаю, шэранькі браток!
Ты нешта нос павесіў? далей »

Жыў сабе на сьвеце бедны селянін. Яму ў жыцьці не шанцавала. Гаспадарка ня ручыла, скаціна не вялася, дзеці хварэлі, жонка была сварлівая далей »

Пайшоў вол сена касіць. Косіць, завіхаецца, на неба паглядае: ці не відаць адкуль хмары? "За пагоду, — думае, — сена насушу, стог ськідаю, тады і зіма далей »

Жылі дзед і баба. І быў у іх сынок. Ды такі малы, што з-пад шапкі не відаць. Ня большы за кулак. Так дзед з бабай яго і звалі: сынок-з-кулачок далей »

Быў у аднаго гаспадара конь. Быў ён дужы, паслухмяны і працавіты. Любіў яго гаспадар і глядзеў, каб быў напоены і накормлены. Але праходзіў час далей »

Былі ў бацькі два сыны. Вырасьлі яны, як дубы, а бацьку ўсё няма палёгкі. Большы, праўда старанны быў хлопец, ды вось бяда далей »

Араў селянін поле. Не канём, а валом. А вол такі лянівы быў, што проста бяда. Ні голасу не слухае, ні пугі не баіцца. Разлаваўся селянін на вала далей »

Не пасьпела яшчэ і разьвіднецца як сьлед, а дзяцел Тук Туковіч ужо ўсхапіўся за работу. Ён так забарабаніў па старой хвоі далей »

Некалі панамі былі ня толькі паны, а і панскія сабакі. І мелі яны пры сабе важныя пеперы — дваранскія граматы. У тых граматах пісалася далей »

Жыў дзед. Быў у яго сабака.Надакучыла сабаку жыць у дзеда: і вартаваць няма чаго, і корму мала. Пайшоў ён у лес на паляваньне. Напаткаў там воўка далей »

Быў у аднаго гаспадара сабака. Шчыра служыў ён гаспадару, ды не агледзеўся, як пастарэў. Горш сталі бачыць яго вочы далей »

Жыў-быў цар-чараўнік. Клікнуў ён кліч па ўсяму царству: «Хто схаваецца ад мяне, таму поўцарства аддаю!». Знайшоўся такі ахвотнік — Сіняя сьвіта далей »

Загневаўся рак на Бога.— Дрэнны лёс прызначыў мне Бог, — кажа ён — цэлы век на цёмным дне поўзаць мне суджана; ні сьвету, ні цяпла, ні радасьці далей »

Жыў адзін бедны чалавек з жонкаю. Нарадзілася ў іх дачка. Прышлося спраўляць радзіны. А ў чалавека таго ні хлеба, ні да хлеба. Чым гасьцей частаваць? далей »

Жылі-былі пчала і муха. Пчала з ранку да вечара па лугах лятала, мёд зьбірала. А муха мёд толькі есьці любілі. Дзе мёдам запахне, там і яна далей »

Было ў бацькі дванаццаць сыноў, усе рослыя ды ўдалыя хлопцы.Жылі яны на вялікай палянцы, між цёмнага лесу. Вялі там сваю гаспадарку далей »

Жыў сабе сіраціна Янка, лясьнікоў сын. Бацькі яго памерлі, а радні ніякай ня было. Так і жыў ён адзін у лесе, у бацькавай хатцы далей »

Адзін чалавек пайшоў у лес дровы секчы. Насёк дроў, сеў на пань адпачыць.Прыходзіць мядзьведзь:— Гэй, чалавек, давай будзем барукацца! далей »