Самыя папулярныя старонкі

Небу цёмна-сіняму і ветру
Скардзіліся чорныя палі:
"Сонца мы вясновым абагрэты,
А дажджу даўно ўжо не пілі!"
І тады прыйшлі паважна хмары —
Айсбергі падсонечных вышынь.
Гром у бубны гулкія ўдарыў,
Цішыню густую пакрышыў... далей »

Ля хат высокія сумёты,
Пад снежнай коўдрай спяць палі,
Вятры бяздомныя ля плота
З віхурай песню завялі. далей »

Як лета ўбярэцца ў поўную меру,
Глядзіш, і рака закрасуе тады —
Зялёныя, гострыя шаблі аеру
Праб'юцца да сонца з збуцвелай вады... далей »

Дзень па асенняму кароткі.
Зганяе вецер з хваль луску,
І перавернутыя лодкі
Гудуць на стоптаным пяску.

Празрыста, пуста і сцюдзёна.
Бярэзнік, як манетны двор,
Чаканіць золата штодзённа
І шчодра кідае ў касцёр... далей »

Выпрацоўваем прыгожы почырк разам з пачуццём гумару! далей »

пад гэты вершык можна зрабіць невялічкую фізкульт-паўзу: прамаўляйце і "апранайцеся"! далей »

- Дзеля чаго нам лічба нуль?
Я сам не ведаю пакуль.
Пустое месца гэты нуль,
Расчараванне з ім паўсюль! далей »

Кідаем бульбу ў рондаль –
буль! –
булькае бульба ўсё роўна,
быццам маленькая бомба.
Кіпень бурчыць і вуркоча,
вымкнуць з-пад накрыўкі хоча. далей »

Я бавілася з Пецем
І бегала з Міколам.
І не сказала б пэўна,
Хто падабаўся болей. далей »

Прыйшоў сынок са школы
І мне распавядаў,
Што ўсё пакрыта снегам,
Што снег усё схаваў далей »

Неўзабаве ў першы раз
Ўвойдзеш ты ў свой першы клас.
Будзеш там сядзець за партай,
Гарады шукаць на картах,
Вершы з “Буквара” вучыць,
Спрытна палачкі лічыць. далей »

Аднойчы, а можа, і двойчы.
Удзень, а магчыма, і ўночы
(як вырашым – так тут і быць)
Паехаў наш Лідар Адважны
І ўзяў з сабой Самых Адважных
Адважных, Адважных, Адважных
Ад важных праблем адпачыць. далей »

верш, які згадвае і ў агульных рысах тлумачыць, што такое банк з ледзішча простага чалавека. далей »

Ў дзень, калі сям’і радной Бог мяне паслаў,
Кажуць, што татуля мой моцна гараваў!
Кажуць, што чатыры дні ані піў, ні еў –
А таму, што не мяне – хлопчыка хацеў! далей »

Сімвал роднага краю,
Васілёк сінявокі,
Я табе давяраю
поле думкі высокай. далей »

Чмель і боцікі
Сінеюць кветкі-боцікі
Ля зяблікавых лавак.
Хацеў прымерыць чмелік іх –
Ледзь выбраўся з халявак. далей »

Цацку вельмі модную тата мне прыслаў.
З ручкамі ды з ножкамі робат Браніслаў!
Ўсё на свеце ведае, нам адказ дае.
Па кватэры бегае, песеньку пяе. далей »

Пастушкі гулялі,
Каляду ігралі:
Бог нам аб'явіўся,
Хрыстус нарадзіўся.
— Каляда-Каляда, гэй. далей »

Бярыце з талеркі
лізунцы, цукеркі!
Ешце ўволю, ешце,
Ды не псуйце зубкі…
Песняй нас пацешце,
галубкі, галубкі! далей »

Я рухавы звярок,
Заўжды весела мне.
Мая хатка — дупло
На высокай сасне. далей »

З-за чаго вярблюд плюецца?
На каго вярблюд злуецца?
Можа, проста задаецца
І на ўсіх яму пляваць? далей »

Электронныя лісты не губляюцца ў прасторы,
Ім не трэба карабель, каб атправіцца за мора,
Ім не трэба паштавік, і жартуе часам мама,
Што па колькасці лістоў набліжаюся да спама! далей »

Я прыехаў на Каўказ,
На каня сеў першы раз. далей »

Завея снежная чаруе
Лугі, палеткі ды лясы,
Бялюткай фарбай ўсё малюе
І тчэ сняжынкай паясы. далей »

Тата шэпча мне на вушка:
- Ах ты, карамелька!
Зачакалася падушка,
Цёплая пасцелька! далей »