У адной вёсцы жыў гультаяваты Гаспадар.

Вясною плот са струхлелымі слупамі ён калом падпёр, а шпакоўню на грушы вяроўчынаю прымацаваў.

Прыляцелі Шпакі, селі на шпакоўню, а яна пахілілася, перакасілася.

Спалохаліся Шпакі. Лятаюць, свішчуць, гультаяватага Гаспадара выклікаюць, каб шпакоўню як след прымацаваў, а той і вусам не вядзе: сядзіць на лаве каля акна і пазяхае.

Пралятаў Вецер. Падзівіўшыся, вырашыў правучыць гультаяватага гаспадара: плот паваліў, а шпакоўню з грушы на зямлю скінуў.

Не вытрываў гультаяваты Гаспадар. Выскачыў на двор і давай сварыцца:
— Што ж ты робіш, Вятрыска? Хіба ў цябе вочы на патыліцы?

А Вецер схаваўся за рогам хаты, рагоча.

— Думаеш, што ты за мяне дужэйшы? Не! — прамовіў Гаспадар і ўзяўся за працу.
Слупы ў плоце памяняў, шпакоўню дротам прыкруціў.

Сеў на лаўку, пот з твару выцірае, Ветру чакае.

Вецер вылецеў з-за рога хаты, пакружыўся ў вышыні, потым сцішыўся, дакрануўся да твару Гаспадара і пяшчотна пацалаваў.

Паводле "Газеты Слонімскай"

Глядзіце таксама

Цэтлікі (тэгі)

| казкі |

Kryscina, 30.10.11 16:11

Адзнакі: 0.00/5.00 [0]

Няма каментараў да гэтага артыкула

Перайсці:

У артыкулах захаваны правапіс аўтара. Тэксты выкладзеныя ў азнаямленчых мэтах. Калі знаходжанне пэўнага тэксту ў нашай бібліятэцы парушае Вашыя аўтарскія правы - калі ласка, паведамце пра гэта па адрасе dzietki@gmail.com і мы тэрмінова прыбяром тэкст з сайту.
© "Нашыя дзеткі", 2006-2010. Усе правы абароненыя. Выкарыстанне матэрыялаў у камерцыйных мэтах ЗАБАРОНЕНАЕ. Пры некамерцыйным выкарыстанні матэрыялаў спасылка на сайт "Нашыя дзеткі" абавязковая.
Па ўсіх пытаннях лістуйце нам!