![]() |
![]() |
![]() |
|||||||||||||||||||||||||
![]() |
|||||||||||||||||||||||||||
|
Аляксей ЯКІМОВІЧ: Як Бярозка Дажджу чакалаСонца пякло бязлітасна. Каторы дзень не было дажджу. — Я хутка загіну. Маім карэньчыкам няма чаго піць, зямля перасохла, стала цвёрдая, як камень, — паскардзілася маленькая Бярозка, што расла на ўзлеску. Яе лісточкі пажаўцелі, а тонкія галінкі апусціліся ўніз. З лесу выйшаў Заяц. — Цяжка табе, суседка? — уздыхнуў ён і выцер пот з ілба. — Зусім прападаю! — усхліпнула Бярозка. — А мне, думаеш, такою гарачынёю лёгка хадзіць у цёплым кажушку? Трымайся. Мы яшчэ паслухаем з табою, як спявае зімовую песню Вецер, — падбадзёрыў Бярозку Заяц і падаўся ў густы асіннік, каб там схавацца ад пякучага сонца ў высокай траве. — Не, не вытрываю, загіну, — стаіць, бядуе Бярозка. — Плачаш, сяброўка? — пачуў скаргу Бярозкі Вожык. — Ужо слёз няма, усе выплакала. — Не адчайвайся. Цяпер усім цяжка. Мне здаецца, што мае вострыя іголкі распаліліся і пякуць мяне, але я цярплю. Хмарку чакаю. Хмарка абавязкова да нас прыплыве. Магчыма, ты першая яе ўбачыш. Папрасі, каб Дажджу прыслала, — прамовіў Вожык і накіраваўся да Зайца ў асіннік. — Сёння не будзе Хмаркі! — у роспачы ўсклікнула Бярозка і... убачыла цёмную Хмарку, якая павольна выплыла з-за лесу. На Хмарцы вісела вялікая Кропля. Яна ззяла на Сонцы, пералівалася, як крыштальная. Бярозка ўстрапянулася, зашалясцела лісточкамі. — Добрая Кропля, калі ласка, спусціся на зямлю і наталі маю смагу! — Спушчуся тады, калі Гром прагрыміць, Хмарку скалане, — адказала Кропля. — Дзядзька Гром, моцна гукні, Хмарку скалані, каб Кропля сарвалася і на мяне ўпала. Без вады гіну я! — закрычала Бярозка. Пашкадаваў Гром маленькае дрэўца. Набраўшы ў грудзі паветра, так гукнуў, прагрукатаў, што не толькі Хмарка, але і наваколле страсянулася. Сарвалася Кропля і паляцела ўніз. "Зараз гэтая важкая Кропля напоіць мае карэньчыкі, выратуе мяне, але Заяц і Вожык загінуць ад спёкі", — падумала Бярозка і зноў закрычала: — Кропля, ці не магла б ты рассыпацца на маленькія Кропелькі і Дожджыкам пырснуць на асіннік, на Зайца і на Вожыка? — Дожджыкам пырсну тады, калі Ветрык на мяне дзьмухне, — адказала Кропля. — Лагодны Ветрык, прачніся, угору падніміся і дзьмухні на Кроплю. Няхай яна рассыплецца на маленькія Кропелькі і Дожджыкам пырсне і на мяне, і на Асінкі, і на Зайца, і на Вожыка! — папрасіла Бярозка. Прачнуўся ў кустах Ветрык, устрапянуўся, падняўся над зямлёю і на Кроплю дзьмухнуў. — Сустракайце, зямляне! — радасна ўсклікнула Кропля і рассыпалася на мноства маленькіх Кропелек. Цёплым Дожджыкам упалі яны на зямлю, забарабанілі па лісточках Бярозкі, па Асінках. Вылезлі з травы Заяц і Вожык, дзівяцца, не вераць, што так нечакана Дождж да іх прыйшоў. — Ух-ух-ух! Ух-ух-ух! — высока ў небе смяецца Гром. Паводле "Газеты Слонімскай"
|
||||||||||||||||||||||||||
Кніжны куток /
Мультымедыя /
Друкаванкі і самаробкі /
Цяжарнасць і роды /
Гадаванне /
Метадычныя матэрыялы /
Сям'я і свет /
Мова Форум / Блогі / Фотаальбом / Подпісы да форумаў / Афіша / Паштоўкі / Жывы слоўнік / Наша мапа Мапа сайту / Пра нас / Кантакты |
|||||||||||||||||||||||||||
У артыкулах захаваны правапіс аўтара. Тэксты выкладзеныя ў азнаямленчых мэтах. Калі знаходжанне пэўнага тэксту ў нашай бібліятэцы парушае Вашыя аўтарскія правы - калі ласка, паведамце пра гэта па адрасе dzietki@gmail.com і мы тэрмінова прыбяром тэкст з сайту. |
|||||||||||||||||||||||||||
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
|||||||||||||||||||||||
![]() ![]() |